Hei alle sammen.
I februar dro jeg sammen med to veldig kjære venner, fotografen fra Lima William Zanatta og den berømte Iqueña-guiden Roberto Penny Cabrera å besøke Cerro Prieto, et mørkt fjell av vulkansk opprinnelse i distriktet Guadalupe i ICA, Byen jeg bor i.
Denne ensomme kjempen dukket opp for millioner av år siden og er en del av fjellmassivet som ligger bak Ica og markerer begynnelsen på den peruanske Sierra.
Navnet Prieto stammer absolutt fra den steinete konformasjonen og den spesielle brune fargen.
Fjellet markerer også grensen til ørkenen som strekker seg over titalls kilometer til det når havet.
På motsatt side, derimot, utvikler den frodige og frodige dalen Ica seg matet av elven Ica og forskjellige underjordiske løp.
Høyden på denne fjellformasjonen er 720 meter over havet og har gjort det ideelt som tilfluktssted for de første innbyggerne i området og senere som et strategisk punkt og religiøst senter.
På toppen er det faktisk restene av en før-spansk bosetning bygget med de samme grove steinene som overflaten av fjellet er drysset med og på grunn av temperaturområdet mellom den kalde natten og den brennende sola på dagtid.
Detalj av restene av det urbane komplekset på toppen av fjellet.
Langs den sørlige skråningen er det restene av et annet urbant tettsted og en rekke stier som klatrer parallelt med toppen og som helt sikkert ble brukt av de innfødte for å kunne bestige fjellet.
De gamle rutene som ble brukt av de innfødte.
Restene av det andre bykomplekset langs skråningen.
Et annet bilde av levningene i en annen vinkel.
I sanddalen ved foten av fjellet er det mulig å se en tredje bosetning og noen gravhauger knyttet til en før-spansk kirkegård.
Foto av restene av den tredje bosetningen og den før-spanske kirkegården.
Da jeg gikk opp til fjellet, var det eneste merket jeg fant igjen av de innfødte en flat stein inngravert for lenge siden med konsentriske sirkler. Symbolet, du tror, Brukes til å rituelt påkalle vann.
Bilder av steinen med sirkulære graveringer.
På motsatt side, Nord, omtrent hundre meter fra Cerro Prieto, Det er også en huaca (Seremoniell pyramide) i soltørkede gjørmesteiner som viser hvordan fjellet absolutt ble brukt som et religiøst sentrum.
Foto av restene av den seremonielle huacaen.
En annen detalj av Huaca.
Cerro Prieto er et dårlig fjell for lokale legender, Et monster som ble til stein, En sovende vulkan klar til å bryte ut.
Fjellet har blitt omgitt og velsignet av helgenen Fray Ramón Rojas som kom fra Guatemala og som forskjellige mirakler har blitt tilskrevet i Ica i begynnelsen av 1800.
En legende sier at helgenen selv ble bedt om å fjerne ondskap fra fjellet, Vi rapporterer den fullstendige teksten og biografiske notater om munkens liv nederst i artikkelen for de som ønsker å lære mer.
Fjellets ondskap ble representert ved at området tidligere hadde blitt brukt av en annen religion, den før-spanske.
En eldgammel kult knyttet til jorden som innpodet frykt og ærefrykt og derfor måtte dekonsekreres og helbredes av den nye religionen som kom fra utlandet, Kristendom.
I dag er Cerro Prieto et sovende fjell som brukes vilkårlig til å installere antenner og repeatere, og det mest overraskende er at nesten ingen Iqueño vet at det er et enormt friluftsarkeologisk senter som noen bør ta seg av å beskytte og studere.
Bilder av antennene med utsikt over fjellet.
Alt er imidlertid ikke tapt, hvis du leser denne artikkelen, vennligst skriv inn kommentaren din og hjelp oss med å gjøre kjent for hele Ica den sanne identiteten til dette stedet, fullt av uhørte historier og allerede delvis tapt for alltid.
En hjertelig hilsen til alle.
Cantori Enrico
PER APPROFONDIRE
LEYENDA DE CERRO PRIETO http://compartiendocuentos.wikispaces.com/Cuento+de+la+Regi%C3%B3n
Al oeste de Guadalupe se observa la figura prominente de un cerro alargado de norte a sur que semeja la figura de un monstruo. Es el conocido Cerro Prieto. Para explicar la existencia de Cerro Prieto se cuenta la siguiente leyenda: En épocas remotas un gran monstruo seguido de otros menores salieron del mar haciendo estruendo y convirtiendo en arena y polvo todo lo que encontraban a su paso. El pánico entre los pobladores fue intenso y todos se reunieron para rogar a Dios que los libre de tan terrible mal. De pronto, la tierra tembló. Se oyeron truenos y del cielo se desprendieron potentes rayos que dejaron inerte al monstruo para siempre. Lo mismo ocurrió con los otros monstruos, pues, poco a poco, fueron convirtiéndose en cerros. Son los que actualmente están esparcidos en la pampa. El monstruo destinado a destruir el valle de Ica es el que hoy se conoce con el nombre de Cerro Prieto. Pero antes de morir, los monstruos imploraron al rey de los infiernos para que se apoderara de los restos de ellos y castigara a quienes habían causado su destrucción. Desde entonces el demonio es dueño de los cerros. Algunos estaban convencidos de que el monstruo convertido en Cerro Prieto se había convertido en volcán y podría reventar en cualquier momento destruyendo todo a su paso. Entonces, atemorizados acudieron a un sacerdote llamado Fray Ramón Rojas, pidiéndole que “fajara” al cerro. El sacerdote prometió cumplir con este pedido y un domingo ofició misa en el lugar donde hoy está ubicado el pueblo de Guadalupe. Terminada la misa, Fray Ramón Rojas y las personas asistentes se dirigieron hacia el cerro Una vez en el lugar, el sacerdote empezó a escalar el cerro. Después de media hora surgió una gran cruz resplandeciente y de ella salieron destellos parecidos a cinchos ciñendo al cerro tres veces consecutivas. Al pie de la cruz estaba Fray Ramón Rojas, arrodillado, con los brazos abiertos, contemplando el cerro. Se oyeron voces misteriosas y una dulce música. Un rayo estalló en el firmamento y desapareció aquella visión misteriosa. Más tarde, por entre las enormes piedras surgió la figura del sacerdote, quien de trecho en trecho bendecía al cerro. En esta forma fue “fajado” Cerro Prieto. Ya no hay peligro de que reviente, gracias a la misericordia divina y la obra de Fray Ramón Rojas.
FRAY RAMÓN ROJAS – UN SANTO SIN BEATIFICAR
Un día como hoy, 5 de Diciembre en 1870, se realizó el traslado de los restos mortales de quien en vida fuera Fray Ramón Rojas de Jesús María, más conocido como el Padre Guatemala, desde la Iglesia de la Merced (La Catedral de Ica) hacia el templo que él mismo iniciara su original edificación, la iglesia de Jesús María. Han transcurrido 141 años desde esa fecha silenciosa, de aquel lunes tibio de Diciembre, haciendo honor a la petición en vida del santo varón nacido en Centroamérica y amante de estos valles hermosos de dunas ondulantes y aguas calmas. José Ramón Rojas Morales, nacido en la ciudad de Quetzaltenango, Guatemala nació un 31 de Agosto de 1775, hijo -junto a 8 hermanos más- de Don Lázaro Rojas y doña Felipa Morales; recibió los votos como sacerdote en la Orden de San Francisco de Asís con el nombre de fray José Ramón de Jesús María. Llegó a nuestro país a la edad de 60 años, expulsado del suyo, perseguido por los caudillos políticos que gobernaban Centroamérica, vino sin desearlo, guiado por la Providencia y se encariñó con la gente y con nuestras tierras. Al Callao llegó sólo con la ropa que vestía, embarcándose hacia Ica en un viaje de 5 días. Fue conocido en nuestras tierras como “El Padre Guatemala”. Era un asiduo visitante del Templo de la Virgen de Yauca; en Ica fajó Cerro Prieto y Saraja y realizó un sinnúmero de milagros y sanaciones. Murió a la edad de 63 años, víctima de pleuresía, sus restos descansan en la Iglesia iqueña de Jesús María. El proceso para su beatificación quedó inconcluso. Hasta aquí una escueta y apretada síntesis de su vida pródiga en anécdotas y hechos maravillosos de este hombre enjuto, paciente, hacedor de milagros. Fue un caminante impenitente, sacrificado y tierno. Se encariñó con los iqueños y sus costumbres. Fue una figura del paisaje solemne de esta ciudad que apenas nacía, por aquellas épocas. Sus milagros suman decenas, muchos de ellos registrados, pero los testigos presenciales han ido desapareciendo con el paso del tiempo. La desidia de las autoridades religiosas no impulsaron con firmeza su beatificación ante el Vaticano y la continuidad de sus proceso se estancó entre el olvido y la desesperanza. Tal vez, en la época presente, el Obispo de Ica y sus relaciones al más alto nivel puedan reactivar este proceso trunco y lograr lo que Ica agradecería con unanimidad. Existen muchos registros biográficos, libros.
Kjære venner, jeg er fra Guadeloupe, – ICA , I tillegg til historiene de forteller, er det andre , men hånd i hånd med moderniteten , Skråningen sør for bakken kan gjøres til en kabelskinne ( Ligner på Corcovado Crisio – Brasil) som ville gi arbeid til innbyggerne, og vi ville skape et av de største turistsentrene i sør , Jeg er Ing. Mechanic og jeg jobber i Lima og ser på prosjekter, og ideen er å lage et kollektiv for å lansere denne prosjektprofilen , Den konseptuelle ideen er gitt, og med venner som jobber i feltet kan vi gjøre denne drømmen til virkelighet , Jeg ser frem til kommentarene dine .
Det er en glede å vite at noen kan gjøre noe for å bevare vakre områder, Og det er mer fordi de ønsker å gjøre dem om til noe som tiltrekker andre å beundre. Jeg er en nabo, Jeg bor i Fonavi la Angostura, Og hver dag ser jeg på “Cerro Prieto” og jeg husker legenden hans”, Og noen ganger virker det magisk, Noen ganger virker det mystisk at jeg er lærer, og jeg elsker å lese, og jeg tenkte å danne et kollektiv for å fremme lesing hos barn og spesielt Ica-lesninger, Men det ville vært enda mer interessant, Besøk stedet, og hvis du har noe annet å beundre som Brasil, ville det være utmerket, Jeg støtter ideene dine.
Jeg er fra Guadalupe og det gjør meg virkelig trist å se hvordan de kan miste muligheten til å utnytte dette området for turisme for penger, de foretrekker å la dem ødelegge denne solbakken og ans
Interessante venner, innlegget ditt Jeg hadde tid til å lese det , Det hender at jeg er gift med en kvinne fra Cerro Prieto, Vi bor og jobber i Lima, og vi drar bare på nyttårsaften eller nasjonale helligdager i noen dager , og jeg har hatt muligheten til å klatre opp bakken mer enn 5 Tider med mine yngre barn og nevøer, Fin opplevelse, spesielt fordi det var en før-spansk bosetning , Takk for informasjonen.
Å, hva har vi gjort, Jeg klatrer bakken hver dag av sportslige årsaker, og det er gledelig å finne denne kilden som gir så mye informasjon , Det stedet er magisk og vakkert , Jeg håper de tar det mer viktig og gjør mer forskning for å se hva som kan finnes.
Jeg er fra Ica og jeg kjenner fortsatt ikke Cerro Prieto,Jeg vil at folk som kjenner legenden skal bli oppmerksomme og ta vare på å verdsette turistområdet sitt slik at lokaliteten deres kan utvikle seg(Guadalupe Rom).
Hei, jeg er ikke fra byen Ica, Men det er fantastisk å finne hvert sted fascinerende, Full av historien til våre forfedre,Legende eller ikke er en attraksjon, etterlater selvfølgelig fantasien et mysterium som er veldig spennende, Forhåpentligvis kan vi redde det vidunderet som dette vakre landet har, La oss håpe at det kan bevares og gjøres til et innbydende turistsenter , alltid passe på å ikke ødelegge det fortiden etterlot oss som en arv av eksistens og visdom,
hilsener til alle Iqueños.
Hei, jeg er fra Cerro Prieto Jeg ble født i året 1973 Selv om det er sant at Cerro Prieto i tidligere år ofte ble nevnt for sine historier, dens legende og for de tingene som innbyggerne gikk gjennom med troen eller ting som snakket om onde makter som åpenbaringer av Satan eller hekser og andre, Det er derfor folk var veldig få som klatret til toppen, vi gjorde det bare for festen til Fray Ramón Rojas, og hvis det er sant har jeg kommet for å se første gang jeg klatret i året 1984 adobe templer ødelagt i to, huacos, leirvaser, leirpotter og spyd eller blader og figurer hugget i steinene, Det var planter, blomster bare tre typer som vokste på bakken og på steinene kunne du se hvordan en plante vokste, det var noe ikke troverdig og historien vi hadde var at steinene vokste, men på den tiden tok vi det ikke seriøst, og etter tid vet vi hvilken betydning vi hadde og at vi litt etter litt har ødelagt den på grunn av vår uvitenhet eller fordi myndighetene aldri gjorde noe for oss På dette tidspunktet er det ikke lenger noen begynnelse på å ha eksistert hulehus eller templer fordi befolkningen har spredt seg selv på skråningen av sandbakken som ligger ved siden av den av steiner, nå er det hus, gårder og avl av husdyr, før da en stein falt, ble det hørt som torden som falt
Hei, jeg er datter av Iqueños og familien min bor på siden av Cerro Prieto, Jeg husker at en gang klatret søskenbarna mine opp bakken mer enn 40 År, Mot midten av bakken hørte vi en merkelig lyd fra bakken og vi løp veldig redde, det var som en mumling eller som en eksplosjon, På en måte, Senere fant jeg ut at det var en truet vulkan, Legenden fra den tiden var at en munk hadde slått vulkanen og den hadde sovnet, og at han fra tid til annen våknet og laget disse lydene…..